میزبانی تمساح از پروانه ها با اشک خود...!؟
در دید اول شاید این عکس‌ها به نظر جعلی یا دست‌کم تصادفی به نظر برسند. این عکس‌ها ما را یاد انیمیشن‌هایی می‌اندازند که در آن حیوانات با هم دوستند. اما واقعا چرا باید پروانه‌ها، بین این همه جا برای نشستن و آرمیدن، صورت یک حیوان دیگر را انتخاب کنند؟این ملاقات‌های غریب، هر بار تا ۱۵ دقیقه طول می‌کشند و فرایندی که در این حین انجام می‌شود به لاتین لاکری‌فاژی lachryphagy خوانده می‌شود که به معنی اشک‌خواری است.
اما مگر چه خاصیتی در اشک نهفته است؟
تعدادی از گونه‌ها شامل بید و پروانه و بعضی از زنبورها این کار اشک‌خواری را انجام می‌دهند و دلیل‌اش هم این است که شهد گیاهان از نظر سدیم و بعضی از ریزمغذی‌های دیگر، بسیار فقیر است. پس آنها روی چشم پستانداران و بعضی از خزنده‌ها می‌نشینند و با خوردن اشک آنها، مواد کمیاب مورد نیاز خود را تأمین می‌کنند.بدون این کار، این حشرات در تخم‌گذاری و سوخت و ساز، دچار مشکل می‌شوند.البته علاوه بر اشک، منابع دیگری مثل عرث، ادرار و مدفوع و خون (این آخری برای آنهایی که خون‌خوار هستند)، منابع خوبی برای تأمین ریزمغذی‌هاست.اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا رابطه همزیستی‌ای بین حشرات و جاندارانی که اشک آنها خورده می‌شود، وجود دارد؟ آیا پستانداران و خزندگان هم سودی از خورده شدن اشک‌شان می‌برند.زیست‌شناسان تا حالا نتوانسته‌اند سود مستقیمی را ثابت کنند و تنها می‌گویند که شاید تنها طبع و خلوق و خوی آرام حیواناتی مثل گاو، لاک‌پشا و تمساح، باعث می‌شود که آنها اجازه اشک‌خواری را برای دقایقی بدهند.طبیعت بسیار شگفت‌انگیز است و این اشک‌خواری هم برای خودش، الهامات و سوژه‌هایی ادبی می‌تواند در پی داشته باشد. شاید اگر قدما در پی سرودن شعر و نوشتن حکایاتی در این مورد نبوده‌اند، نویسندگان و شاعران مدرن، زمانی به صرافت این کار بیفتند.
منبع: یک پزشک، boredpanda
