خلاصه پایان نامه:
آیین نامه های رایج،از نظر پیش بینی عملکرد سازه ها در برابر زلزله، ضعیف هستند در چند سال اخیر، روش طراحی بر اساس عملکرد مورد توجه پژوهشگران و آیین نامه های جدید قرار گرفته است. هدف از طراحی بر اساس عملکرد این است که بتوان سازه ای ساخت که عملکرد آن در مقابل زلزله های مشخص قابل پیش بینی باشد.در زمینه روش طراحی بر اساس عملکرد تاکنون تحقیقات فراوانی صورت گرفته است، اما در این تحقیق سعی بر آن است که از دیدگاه روش طراحی بر اساس عملکرد ساختمانهای بتنی نامتقارن را مورد مطالعه قرار گیرد، برای این منظور پنج ساختمان پنج طبقه بتنی (اکثر سازه های در حال ساخت در شهر تهران پنج طبقه هستند) با سیستم قاب خمشی و دیوار برشی در حالت متقارن و نامتقارن با خروج از مرکزیتهای مختلف را مورد بررسی قرار داده شده است. در ابتدا سازه های موردنظر بر اساس آیین نامه های رایج، استاندارد 2800 و آیین نامه بتن ایران (آبا) تحلیل و طراحی شده است.
بمنظور ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها، از روشهای تحلیل غیرخطی استفاده شده است. در تحلیلهای استاتیکی غیرخطی مقایسه هایی بین منحنی ظرفیت سازه ها و منحنی نیاز لرزه ای موردنظر آیین نامه طرح 2800 (با احتمال وقوع 10% در 50 سال (سطح خطر یک) می باشد) صورت گرفت، برای این منظور از روش طیف ظرفیت معرفی شده در آیین نامه ATC-40 استفاده شده است. در تحلیلهای دینامیکی غیرخطی نیز از سه شتاب نگاشت که با طیف طرح استاندارد 2800 مقیاس گردیده اند استفاده شده است. با توجه به نتایج بدست آمده و با مقایسه نتایج تحلیلهای استاتیکی غیرخطی با نتایج تحلیلهای دینامیکی غیرخطی، در ساختمانهای با ارتفاع کم و متوسط، چنین به نظر می رسد که با استفاده از تحلیلهای استاتیکی غیرخطی، نتایج قابل قبولی بدست می آید.
