طی سالیان متمادی ظرفیت ستونهای بتن آرمه توسط دیاگرامهای اندرکنش به صورت تغییرات مقاومت محوری نسبت به مقاومت خمشی برای درصدهای مختلف آرماتوری طولی بیان داشته اند. هر یک از منحنی های اندرکنش بر حسب پارامترهایی از جمله تنش محوری و خمشی، نسبت خروج از مرکزیت به بعد ستون و نسبت آماتور طولی به مساحت کل مقطع ستون را به هم مرتبط می سازد. طراح قادر است با داشتن دو پارامتر از پارامترهای ذکر شده، از منحنی های اندرکنش مناسب دو پارامتر مجهول دیگر را برای ستون تعیین کند. در حال حاضر بکارگیری بتن ها و آرماتوری با مقاومت بالا و کمک از شیوه های دقیق طراحی، طرح مقطع های کوچکتر امکان پذیر می باشد.
