مجموعه ای از زیباترین طراحی های زاها حدید
زها حدید ملیتی عراقی-بریتانیایی دارد و در تاریخ ۳۱ اکتبر ۱۹۵۰ در بغداد به دنیا آمد. مدرک ریاضیات خود را از دانشگاه آمریکایی بیروت اخذ کرد و سپس برای تحصیل در مدرسه معماری لندن (AA) راهی لندن شد. او بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه با استاد اسبق خویش رم کولهاس در دفتر معماری «OMA» به کار مشغول شد و در سال ۱۹۷۷ عضوی از آن شد. در سال ۱۹۸۰ دفتر مستقل خود را در لندن ایجاد کرد و در همان سال‌ها در مدرسه معماری (AA) به تدریس مشغول بود.
معماری جدید زاها حدید در کامبوج
زاها حدید معمار برجسته، اخیراً از طرح جدید خود برای سازه‌ای که قرار است در شهر پنوم پن در کشور کامبوج ساخته شود، رونمایی کرده است. این بنا از سویی هم فرهنگ غنی این کشور را معرفی نموده و از طرف دیگر باز تعریفی از سبک طراحی سنتی این کشور و حرکت آن به سمت معماری مدرن امروزی، ارائه خواهد داد.
این سازه‌ی جالب توجه که انستیتو "Sleuk Mith" نام دارد، قرار است در پایتخت کامبوج ساخته شده و بازتاب دهنده‌ی گوشه‌ای نه چندان خوشایند از تاریخ این کشور باشد، اما در عین حال انعکاسی از آینده درخشان‌تری که پیش روی مردمان این دیار است، نیز خواهد بود.
زاها حدید معماری است که بیشتر به دلیل ارائه سازه‌هایی زنده و با روح که از مواد مدرنی همچون بتون ساخته شده‌اند، شناخته شده، اما این طراح این بار در چرخشی کاملاً متفاوت چوب را در ساخت سازه‌ی خود مد نظر قرار داده است.
به محض تکمیل ساخت آن، این سازه به مقری جدید برای سازمان اسناد غیر دولتی این کشور تبدیل خواهد شد که در سال 1995 تأسیس شده و وظیفه‌ی حفظ و سیانت از مستندات و مدارک مربوط به جنایات ضد بشری رژیم خمرهای سرخ در این کشور را بر عهده دارد.
این انستیتو دارای پارکی برای یادبود عمومی و به وسعت 68 هزار متر مربع خواهد بود. این پارک خود زمین‌های متعدد ورزشی، باغ گیاه‌شناسی و سبزیجات، باغ‌های میوه و حجاری‌ها و پیکره‌هایی با سبک کامبوجی را در بر خواهد گرفت. این مرکز همچنین دارای یک موزه، کتابخانه، مدرسه، مرکز رسانه‌‍‌ای، سالن گردهمایی، یک مرکز تحقیقاتی و همچنین آرشیو بزرگ و کاملی است که در برگیرنده‌‌ی مدارک مرتبط با نسل‌کشی‌های صورت گرفته در آسیای جنوب شرقی است.
طراحی این سازه اندکی با روش آشنا و سبک معماری خاص حدید فاصله دارد. شکل کلی بنا از 5 برج ساخته شده که از نظر ظاهری به برج‌های "یادبود تاج گذاری" (Coronation Towers)، که توسط همین معمار در استرالیا ساخته خواهند شد، شباهت دارد. این برج‌ها بین ۳ تا ۸ طبقه ارتفاع داشته و برای پرهیز خطر سیل، روی سکوهایی ساخته خواهند شد. به دلیل همین نگرانی پیرامون جاری شدن سیل در این منطقه، فضای سبز این سازه با اندکی شیب و دورتر احداث خواهد شد. همچنین امید می‌رود با این شیب اعمال شده، باران‌های موسمی به سمت حوضچه‌های نگهداری هدایت شده و از آب گرفتگی سازه تا حد امکان جلوگیری شود.
برج یادبود تاجگذاری (Geace On Coronation)
ورودی ساختمان از میان گذرگاهی که بین استخرهای ذخیره‌ی باران قرار گرفته، عبور میکند. در نگاه اول به نظر میرسد برج‌ها از هم و از سازه مجزا هستند، اما در واقع در طبقات فوقانی و از طریق یک سری گذرگاه و راهرو به هم اتصال می‌یابند، این کار در جهت دسترسی آسان‌تر به دپارتمان‌های مختلف از درون بنا صورت گرفته است.
سطوح پایینی بنا که از وسعت کمتری برخورداند به واسطه شکل مخروطی سازه، از سایه بانی طبیعی بهره خواهند برد، زوایا، فرم پنجره‌ها و سایه‌بان‌های تعبیه شده نیز، کارمندان بخش فوقانی را از تابش آزار دهنده‌ی خورشید در امان نگاه می‌دارد.
این مرکز نیز همانند دیگر سازه‌های مدرن امروزی از نظر مصرف و تولید انرژی بهینه شده است. در پشت بام آن تعدادی سلول های خورشیدی تولید کننده‌‌ی برق نصب شده و همچنین دارای سیستم گرمایشی خورشیدی برای گرم کردن آب میباشد. این انستیتو، همچنین دارای مبادله کننده‌های انرژی، سیستم جلوگیری از اتلاف آب و نیز سیستم باز تولید و احیای آب از هوا است، آب تولیدی برای استفاده‌های بعدی ذخیره خواهد شد.
ساخت سازه‌ای چوبی با این وسعت، قطعاً فواید خاص خود را دارد، اما در عین حال چالش‌های متعددی را نیز پیش روی گروه سازنده‌ی طرح خواهد گذاشت. از سویی تأمین این میزان چوب برای ساخت این بنا از نظر زیست محیطی ناخوشایند است، از سوی دیگر این بنای چوبی باید در مقابل تغییرات جوی و رطوبت بالای هوا استقامت داشته باشد. به اینها اضافه کنید خطر نفوذ موریانه و آتش سوزی را، عواملی که در مجموع تمامی آنها نیازمند رسیدگی و بررسی دقیق‌تر شرایط احداث این بنا هستند.
اگرچه در نگاه اول به نظر میرسد این اولین تجربه‌ی حدید در ساخت سازه‌ای با این وسعت و آن هم از چوب باشد، اما واقعیت این است این معمار تجربیات متعددی از کار با چوب دارد. فضای داخلی مرکز حیدر علی اِف در باکو از چوب بلوط ساخته شده و سقف مرکز آبی لندن نیز مزین به چوب درخت زبان گنجشک است، بناهایی که هر دو هم برای شهر محل قرار گیری و هم برای معمارشان افتخار آفریدند.
فضای داخلی مرکز حیدر علی اِف در آذربایجان
مرکز آبی لندن
سرمایه گذار این پروژه گروه مدافعان حقوق بشر "Youk Chhang" بوده و عملیات ساخت آن، سال آینده آغاز خواهد شد.
برج موزه زاها حدید در مرکز میامی
برج موزه زاها حدید که در مرکز میامی، فلوریدا قرار دارد به راه افتاد. این آسمانخراش، اولین آسمانخراش تفریحی طراحی شده توسط زاها حدید است که دارای 690 طبقه ساختمان با طراحی منحصر به فرد است که دارای اسکلتی بیرونی است که اجزای قابل تفکیک ساختمان را پنهان می کند. به گفته زاها حدید،؛ این برج بر اساس علاقه به اینکه "چگونه ساختار آشکار می شود" ساخته شده است.این یکی از چند برجی است که تسط معماران سطح بالا در میامی طراحی شده است. ساختمان تفریحی دارای 83 واحد است که دایا زیربنای 5400 فیت تا 11000 فیت را داشته و امکاناتی از قبیل آسانسورهای شخصی، کتابخانه، و اتاق رسانی می باشد. به گزارش روزنامه آرشیتکس هزینه هر واحد بالغ بر 30 میلیون دلار می باشد. همچنین امکانات دیگری از قبیل باند فرود هلیکوپتر، چندین استخر و رختکن، فضای مخصوص استراحت و سیگار کشیدن، اتاق های بیلیارد، مرکز بدنسازی و سالن سینما را دارا می باشد. طبقه همکف آن فضای تجاری است که دارای فروشگاه و رستوران مجلل می باشد. ورودی برج یک لابی می شود که دارای مخلوطی از مصالح داخلی و بیرونی ساختمان طوری نورپردازی شده اند که به آن زندگی بخشیده اند. در این برج بالکن ها به عنوان فضایی برای اجتماع در برج استفاده می شوند. فضای پشت بام نیز به چند قسمت تقسیم شده است. فضایی برای فرود هلی کوپتر، فضایی بای استخر و فضایی برای تجهیزات ورزشی و محل های غذاخوری خصوصی.
ساختار عظیم و محکم اسکلت بیرونی ساختمان در تضاد با سیستم ساخت و ساز ظریف و شفاف قرار دارد. ساختار بیرونی محکم همراه با منحنی های ظریف در اطراف جداره دیوارها جریان دارد و پلت فرمی را به وجود می آورد که نمای سردر را تشکلی می دهد. بالکن با پنل های فلزی عظیم سوراخ دار طراحی شده است و پیوند خوبی بین ساختار و مصالح ساختمان به وجود آورده است.
طرح موزه ریورساید به عنوان بهترین موزه منتخب در اروپا
موزه ریورساید با طرح زاها حدید به عنوان بهترین طرح از مسابقات معتبر اروپایی در مسابقه (EMYA) انتخاب شده است.این طرح که در گلاسکو اسکاتلند اجرا شده،توانایی زیادی در جمع آوری یک کلکسیون از وسایل حمل و نقل در تجدید مسائل اجتماعی و بین المللی داشته است. از 40 موزه منتخب در 21 کشور اروپایی،هیئت داوران این مسابقه موافقت کرد که موزه ریورساید زاها حدید معیارهای کیفیت عمومی EMYA را در بالاترین سطح ممکن برآورده کرده است.
زاها حدید با توجه به انتخاب طرح وی به عنوان طرح برتر گفت:موفقیت این طرح با تلاش همه افراد و مردم ریورساید صورت گرفته است.ساخت چنین مجموعه ای در چنین مکان تاریخی الهام بخش احساسات همه بازدیدکنندگان است.
معیار طرح برتر:
از معیارهای اصلی برنده شدن این طرح در مسابقه بررسی بنیادهای فرهنگی و غنی شهر گلاسکو تعریف شده است.با توجه به بازدید دو میلیون نفر از موزه ریورساید در هنگام افتتاح می توان به نتیجه رسید که طرح حدید با توجه به معیارهای میراثی گلاسکو و صنعت حمل و نقل در اسکاتلند طراحی شده است.بنا به نظر اگثر بازدیدکنندگان ساختمان های قدیمی کلوین و آلبرت درایو از جذاب ترین ساختمان های گلاسکو بوده اند،اما این موزه به عنوان یک ساختار نو نظر خیلی از عموم را به خود جلب کرده است.
کانسپت طرح: از کانسپت های اصلی این طرح می توان به القا کردن لذت سفر در گذر زمان(حرکت از گذشته به آینده) به بازدیدکننده اشاره کرد.طراحی موزه ریورساید از متن حرکتی رودخانه مشق گرفته است.این بنا به رودخانه کلوین ملحق شده و یک رابطه پویا بین رودخانه و موزه ایجاد کرده است.ارتباط فضایی این موزه با تعبیه یک فضای باز و بدون ستون این امکان را به بازدیدکننده می دهد تا با یک حس تدریجی ، حرکت در فضا را درک کند.ارتقای شیشه ها در هر دو طرف نمای پشت و جلو یک دیدگاه گسترده نسبت به چشم انداز رودخانه می دهد.استفاده از سنگ های گرد و متوسط به عنوان مشخص کننده مسیر حرکتی در اطراف ساختمان حس حرکت در بازدیدکننده ایجاد میکند به طوری که عموم در سایت با توجه به دیاگرام ارتباط فضایی،وارد یک فضای غیررسمی می شوند.این شیوه به حرکت و برقراری ارتباط موزه با عموم می پردازد.درختان در قسمت اسکله کاهش پیدا کردتد تا در معرض باد غالب قرار نگیرند.
استادیوم ملی ژاپن
شرکت انگلیسی زاها حدید برای طراحی استادیوم ملی ژاپن انتخاب شده است. این ورزشگاه جدید با 80،000 صندلی، جایگزین استادیوم ملی کاسومیگاوکا در توکیو خواهد شد و در صورت موفقیت ژاپن در کسب میزبانی المپیک سال 2020، می تواند محل اصلی برگزاری این رقابتها باشد.این ورزشگاه برای میزبانی جام جهانی راگبی در سال 2019 اختصاص داده شده و به عنوان محل برگزاری جام جهانی فوتبال در آینده، به فیفا ارائه شده است.
گروه معماری زاها حدید از میان ده فینالیست دیگر این رقابت طراحی، توسط شورای ورزشی ژاپن برگزیده شده است.
زاها حدید: " این طرح، نمایانگر سه دهه تحقیقات ما در معماری و شهرسازی ژاپن است و ما مشتاقانه منتظر ساخت این طرح برگزیده ایم."
وی اضافه می کند :" این استادیوم به یک عنصر جدایی ناپذیر از بافت شهری توکیو تبدیل خواهد شد. این طرح، برای ایجاد زیبایی بیشتر و اتصالات مستحکم تر، مستقیما با فضاهای شهری اطرافش در ارتباط است. ساختار منحصر بفرد آن، سبک و منسجم است و تصویری را تعریف می کند که در شهر ادغام شده است. در پیرامون ورزشگاه، پل مسکونی ای قرار گرفته که یک فضای نمایشگاهی پیوسته است و تجربه ای جدید و هیجان انگیز را برای تماشاگران بوجود می آورد. "
این سازه جدید، دارای یک سقف جمع شدنی است و اتمام آن برای سال 2018 برنامه ریزی شده است.
موزه کوهستانی آلپ
گروه معماری و طراحی زاها حدید ساخت ششمین و آخرین مجموعه از موزه کوهستانی مسنر (Messner) را آغاز کرده است، که در جنوی تایرول در ایتالیا واقع شده و ساخت آن در تابستان 2014 به پایان میرسد.این مجموعه با توجه به شخصیت ورزشی،رینهولد مسنر،یکی از مشهورترین کوه نوردان جهان ساخته شده و همچنین به عنوان پیست اسکی کرون پلاتز(Kronplatz) در این منطقه،موزه کوهستانی مسنر داخل کوه کرون پلاتز تعبیه شده است.ترکیب سیال حجم پیوسته این مجموعه،1000متر مربع میباشد که با توجه به توپوگرافی و زمین شناسی این منطقه طراحی شده است.تصاویر این موزه حجم شکسته(اکزجره) آن را بیان میکند.
این موزه در بالاترین نقطه کوه کرون پلاتز (Kronplatz) واقع شده و نمایی منحصر به فرد به کوه دولومیت(Dolomit) را از مجموعه موزه به نمایش میگذارد.تمرکز اصلی طراحی این موزه بر اساس رینهولد مسنر نظم و شکل گرفته است.سایه بان ورودی موزه از یک قطعه شیشه تیز،مانند قطعه های یخ در عصر یخبندان به عنوان علامتگذاری و محافظت از ورودی موزه طراحی شده است.
افتتاح ناقوص صلح کنکورد 2000 (Concordia) در سال 2003 در این کوهستان،اولین گام ترکیب امکانات فرهنگی با امکانات تفریحی و ورزشی بوده است.گروه طراحی حدید (MMMCorones) اضافه میکند:این موزه یک عنصر فرهنگی آموزشی را به این قسمت آلپ بخشیده است.
سطح شیب دار این مجموعه مثل یک آبشار متصل،فضاهای نمایشگاه را به هم مرتبط کرده،در حالی که در تمام این سه سطح تعبیه نمایشگاه و سالن های کوچک به همراه اشیاء و تصاویری از مسنر (Masner) را به نمایش گذاشته است.همچنین این گروه طراحی یک نمای کامل از مناظر گسترده کوه که شامل کوه های آلپ Zillertal,Dolomit, و Marmolada را که از یخچال های طبیعی به وجود آمده به نمایش گذاشته است.از دیافراگم های کرو برای شکل دادن به بالکن استفاده شده به طور خاصی برای به کار بردن نور طبیعی در فرم تو در توی موزه ساخته شده است.با غوطه ور کردن حجم و فضای داخلی،دما تقریباً به صورت ثابت حفظ میشود.
شهر نمایشگاهی قاهره
زاها حدید قرار است شهرک نمایشگاهی کایرو اکسپو (Cairo Expo City) را با مشاور چند تخصصی بارو هَپولد (Buro Happold) طراحی کند.
این پروژه ادامه پروژه برج های که در تصاویر می بینید؛ که آن ها نیز توسط زاها حدید حدید طراحی شده است. این شهرک شرایط مناسب و در خوری را برای کنفرانس های بین المللی و نمایشگاه های صنعتی فراهم می کند که قابل رقابت در سطح جهان نیست.
این مجموعه بین فرودگاه و شهر قرار گرفته و 450 هزار متر مربع مساحت برای نمایشگاه و سالن کنفرانس داشته و همچنین دارای دو برج اداری 31 و 33 طبقه و یک مرکز خرید می باشد.
حکاکی و مجسمه سازی در فرم ( که وابسته به رودخانه نیل است) به این منظور استفاده شده که فضای بزرگ مورد نیاز برای سالن کنفرانس و نمایشگاهای این شهرک نمایشگاهی را تأمین کند. ساختمان ها تنها طرح خود را دارند و با این حال هر ساختمان، به مانند لباس رو هم افتاده اند.
یک شریان اصلی شمال به جنوب در طرح حک شده و با مسیر فرعی دیگری در مرکز همگرا شده تا بار تردد رو کم نماید.
مرکز فرهنگی آذربایجان
مرکز فرهنگی آذربایجانمرکز فرهنگی حیدر علی اف آذربایجان توسط معمار زاها حدید طراحی و تکمیل شده است و در حال حاضر میزبانی نمایشگاه مینیاتور آذربایجان با مدل هایی کوچک که معماری آذربایجان را به تصویر می کشند. در حال حاضر ساختمان مانند فانوس دریایی بزرگ با کاشی های سفید در چشم انداز شهر است و از طرفی نمادی برای فرهنگ و تاریخ آذربایجان می باشد که با یک برنامه ثابت از نمایشگاه ها و سخنرانی بر روی تاریخ، پیچیدگی زبانی و تمدن های بی شمار ساخته شده است.
این بنا مانند فانوس دریایی برای شهر باکو دارای اهمیت است.
حجم لایه ها توسط آجرهای سفید رنگ فرش شده است.
فرم مجموعه ای از لایه های ضخیم و نازک می باشد که اجازه عبور نور را امکان پذیر می کند.
ترکیب فرم اشکال موجی و مارپیج با شیشهای براق یک رابطه پویا با زمین را ایجاد کرده است.
رسیدن موزه به زمین و باز بالا رفتن زمین به آینده
پوشش سقف بدون خط صاف است.
زاها حدید با حجاری کردن لایه ها سیستمی برای متمایز کردن فضای داخلی خلق کرده است.
طراحی داخلی هنرمندانه با بستر طبیعی
فضای کنفراس
قرار دادن حرکت مارپیچی برای نمایش سالن
دیوارها توسط شیشهای نقره ای ازم جدا شده اند
نمای از طراحی داخلی
قسمتی از بنا که به تاریخ و حفظ و ارتقای فرهنگ آذربایجان اختصاص داده شده است.
ایجاد فضایی پویا برای بیان بهتر فرهنگ
طراحی ساختمان مرکزی BMW
ساختمان غول ماشین سازی آلمان(بی ام دبلیو) را یک مهندس معمار زن طراحی کرد و ساخت.این سازه،در نهایت پیچیدگی طراحی شده است. در سال 2002، غول ماشین‌سازی آلمان، شرکت «بی ام دبلیو» برای احداث ساختمان مرکزی کارخانه در «آرت اسکرتز» در شهر لایپزیگ آلمان، سرمایه‌گذاری هنگفتی کرد. ساختمانی با ارزش 55/1 بیلیون دلار که حدود 5000 کارمند و کارگر و مهندس با فعالیت روزانه خود ، بیش از 650 عدد ماشین «بی ام دبلیو» مدل دو در _ اسپرت _ تولید می‌کنند.این کمپانی، معمار برجسته خانم «زاها حدید» را که موفق به کسب مدال افتخار «پریتیزکر» شده برای ساخت این سازه برگزید. طرح‌های پیچیده «حدید» در طراحی‌های معمول کارخانه تحول جدیدی به وجود آوردند. یک سازه مرکزی، قسمت‌های مربوط به مدیران و کارگران را با استفاده از ریل‌های معلق حمل قطعات به هم وصل کرده است.
«زاها حدید» رشته منسجمی در ساختمان مرکزی «بی ام دبلیو» ایجاد کرده که مردم و ماشین‌ها در کنار هم قرار گرفته‌اند. معماران نمی‌توانند با توجه به اشتیاق خود در نوآوری و خلاقیت در ، به ساخت سازه‌های صنعتی بی‌توجه باشند. حدید می‌گوید: «ما به نوآوری و ابداع معتقدیم و برای نیل به این هدف شرکت بی ام دبلیو، استقامت و طاقت بسیاری در واگذاری این پروژه به ما نشان داد.»ساختمانی که حدید طراحی کرده است، هیچ مشابه قبلی نداشته و وی با ذهنیتی کاملا جدید دست به ساخت این سازه اعجاب‌انگیز زده است. کارخانه از یک مجموعه سه عضوی تشکیل شده است. این سه ساختمان از سه نقطه مرکزی توسط خط تولید به هم متصلند. ساخت اولیه این کارخانه در املاک خصوصی «بی ام دبلیو» آغاز شده و در سال 2004 به بهره‌برداری رسید.
بدنه‌های نیمه تمام اتومبیل‌ها و قطعات مختلف ماشین روی تسمه انتقال دهنده که مانند ارابه‌ای آنها را حمل میکند قرار می گیرند.این قطعات به آرامی و بدون ایجاد سر و صدای مزاحم و آزاردهنده، در بخشی از مسیر خود به سمت قسمت‌های تکمیل کننده، از بالای غذاخوری و محل استراحت کارکنان عبور می‌کنند.
این نقاط مشترک محل عبور قطعات و سیر مراحل تکمیلی هستند:
قسمت ساخت بدنه‌های نیمه تمام (645000 فوت مربع)، قسمت رنگ (270 هزار فوت مربع) و در آخر محوطه وسیع اتصال قطعات (یک میلیون و 75 هزار فوت مربع)، که در آن جا قطعات رنگ شده به هم وصل شده و در انتها به صورت اتومبیلی لوکس و گران‌قیمت از خط تولید خارج می‌شوند. ساختمان مرکزی مانند مرکز عصبی یا مغز کل کارخانه عمل میکند. رشته‌های فعالیت ساختمان‌های دیگر در این نقطه به هم وصل شده و عملا از این ساختمان منشعب می‌شوند.
این استراتژی طراحی در مسیرهای گذر مردم و کارمندان (زمانی که صبح‌ها به سر کار می‌روند و زمانی که برای صرف غذا از محوطه خارج می‌شوند) استفاده شده است. بینندگان به بهترین شکل دور تسلسل و پیشرفت خط تولید قطعات را که به صورت افقی و معلق در فضا قرار گرفته، مشاهده می‌کنند. با دیدن روند مذکور این فکر به بیننده القاء میشود که گویی همه قسمت‌های مستقل از این قسمت کارخانه شبیه‌سازی و توسط موتوری قدرتمند متحرک شده و در بخش مرکزی ظهور پیدا میکند. در حقیقت عملکرد به گونه‌ای است که تمام حرکات و اعمال از یک قیف رد شده، در آن فشرده و عصاره حاصل از آن بین سه قسمت دیگر مجددا پخش میشود: بدنه اولیه، قسمت رنگ، و بخش سرهم کردن قطعات.
در یک توصیف کلی وقتی بیننده به این ساختمان نگاه میکند سازمان‌دهی مراحل مختلف از جمله فعالیت‌های عادی و عمومی کارمندان، تا فعالیت تخصصی ماشین‌های خودکار از جلو تا وسط ساختمان قابل تشخیص است. سردر اصلی مانند چتری از دو طرف به ستون‌هایی محکم چفت شده است. افرادی که در ورودی درهای اصلی مستقر هستند، حرکت قطعات ماشین‌ها را به صورت کاملا برهنه مشاهده می‌کنند. این ورودی به افراد اجازه می‌دهد تا به قلب کارخانه نفوذ کرده و امکان دید را برای آنها فراهم میکند. طراحی ویژه و نورپردازی زیبای قسمت ورودی و مرکزی به صورتی است که فضای ورودی را بدون مشکل و بدون صرف هزینه و اتلاف انرژی برق، نمایان می‌سازد. استراتژی اولیه طراحی این فضا به صورتی است که قسمت برش و طبقات هم کف و طبقه اول به صورتی پیوسته به هم متصل باشند.
دو صفحه مجزا که به شکل تراس طراحی شده، از شمال به جنوب و از جنوب به شمال امتداد یافته تا همه چیز از قسمت مرکزی طبقه اول قابل دسترسی و رویت باشد. در انتهای این مسیر معلق، قسمت بازرسی قرار گرفته که توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب میکند. قسمت‌هایی که تکمیل شده‌اند به این قسمت وارد شده و پس از کسب اطمینان در کیفیت آنها به قسمت اتصال مستقل می‌شوند.
گالری ساکلر سرپنتین
گالری ساکلر سرپنتین شنبه 28 سپتامبر ( 6 مهر 1392 ) به روی عموم بازگشایی می گردد. این بنای زیبا که توسط زاها حدید طراحی شده است، شامل نوسازی فروشگاه باروت مگزین و ساخت یک فضای الحاقی ِ نئومدرن می باشد. این گالری به واسطه ی دکتر مورتیمر و خانم ترزا ساکلر، اینگونه نامیده می شود و به دلیل هدیه ی سخاوتمندانه ی بنیادی که این دو شخص، موسس آن بوده اند، اجرای این پروژه ممکن گشته است. در ضیافت تابستانه ی سرپنتین، این گالری میزبان هنرمندان و میهمانان سرشناسی در افتتاحیه خصوصی خود بوده است.برای مشاهده کامل خبر،با گروه معماران آرل در ادامه مطلب همراه باشید.
مجلل ترین ایستگاه مترو دنیا
حالا یکی از آخرین پروژه های دفتر خانم حدید، برنده رقابت طراحی ایستگاه مترو در پایتخت عربستان شده. شهری با جمعیتی پنج میلیونی و رو به رشد که نیاز به داشتن مترو آن ها را وادار به برگزاری یک فراخوان کرده. و تصاویر، گویای آن است شاهد ساخت ایستگاهی هستیم که به نظر برخی سایت ها، مجلل ترین ایستگاه متروی دنیاست و البته برنامه ریزی برای ساختش هم آغاز شده است.
ادامه مطلب، توقفگاهی است برای شما تا همراه با گروه معماری آرل ، تصاویر و اطلاعات بیشتری در خصوص این ایستگاه کسب کنید. پس همراه ما باشید.
این ایستگاه با مجموع ۶ طبقه که ۲ طبقه آن در زیر زمین است و به پارکینگ اختصاص دارد و ۴ طبقه دیگر متعلق به فضای عمومی است، یکی از مهمترین تکه های پازل حمل و نقل عمومی در ریاض به حساب می آید. ایستگاهی که میزبان ۳ خط از ۶ خط متروی پیش بینی شده برای این شهر است. و البته یکی از این ۳ مسیر، خط مترویی است که حمل و نقل مسافران فرودگاه را بر عهده دارد و این اهمیت کار را دو چندان می کند.
نمای بیرونی این ایستگاه مجلل و خاص، با الگویی پوشیده شده که مانع ورود مستقیم نور خورشید در طول روز می شود. و البته مزایای روشنایی طبیعی روز را هم با خود به همراه می آورد.
در نهایت آن طور که مسئولین ساخت می گویند، می توان در سال ۲۰۱۷ شاهد بهره برداری از این ایستگاه ۲۰ هزار متر مربعی باشیم. و اگر طول مدت ساخت را با زمان ۴ ساله برای بازسازی یک ایستگاه در نیویورک مقایسه کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید که شگفتی ها برای این ایستگاه مترو، منحصر به طراحی آن توسط دفتر زها حدید نخواهند بود.
مرکز هنرهای روزنتال
مرکز هنرهای معاصر لوئیس و ریچارد روزنتال از معماران زاها حدید، از سال 1997 تا 2003 در سینسیناتی در ایالات متحده امریکا ساخته شده است. این ساختمان با 8500 متر مربع زیربنا، فضاهایی جهت نمایشگاه های موقت، اینستالیشن ها و اجراهای متفاوت فراهم می نماید. همچون یک فضای شهری پویا، این " فرش شهری "، عابرین پیاده را از طریق یک شیب ملایم به داخل و درون فضاهای داخلی هدایت می کند؛ شیبی که به نوبه ی خود، می تواند نقش دیوار، رمپ، گردشگاه و حتی یک فضای پارک مصنوعی را ایجاد نماید.
طراحی کتابخانه
جدید ترین پروژه زاها حدید، معمار انگلیسی/عراقی منتشر شد. طرح وی که یک کتابخانه و مرکز آموزشی است، در وین اتریش به اجرا درآمده و از عناصر هوشمندی مانند: پنل های خورشیدی در نمای آن، برای استفاده بهینه انرژی تعبیه شده است.این بنا دارای 28000 متر مربع زیربنا میباشد. یک جزء اصلی در این طرح آن را بسیار متمایز کرده، و آن ترکیب حجم سیاه و سفید می باشد که از ورودی اصلی تا سقف را در بیشتر این ساختمان در بر می گیرد.از فضاهای این کتابخانه می توان به اطاق های عملکردی عمومی و خصوصی، و کافه تریا در قسمت بالای آن اشاره کرد.
مجتمع مسکونی
زاها حدید رابطه بین فعل و انفعالات مجتمع مسکونی لوکس با فضای سبز را توسط الگوی زیگزاگ (chevron) طراحی کرده است. خطوط افقی V شکل در طراحی برای ترکیب فضای درون با فضای بیرون است که توسعه تراس به ساختمان را همراه دارد.
با گسترش این خطوط ارتباط بین پارک و مجتمع مسکونی فراهم می شود.
مجتمع مسکونی لوکس در یازده طبقه ،شامل 37 واحد مسکونی با متراژ 5500 فوت مترمربع، فضای دلنشینی برای زندگی در نیویورک فراهم می کند. آسانسور مرکزی در مجتمع برای رفت و امد در ساختمان قرار گرفته که علاوه بر آن وجود راهرو و ورودی های خصوصی نیز ضروری است.
صاحبان آپارتمان از لابی با ارتفاع دو برابر در ورودی که فضای عمومی و چشم انداز بیشتری را ایجاد می کند استقبال می کنند. امکانات رفاهی ساختمان شامل استخر سرپوشیده ، آبگرم ، فضای تفریحی و تراس بزرگ است.
زاها حدید می گوید " طراحی ما ترکیب پیوسته حجم در جریان ، با یکدیگر است که ساختمان بصورت واحد احساس شود."
بدین ترتیب فضای جدیدی را که هویت متمایز خود را داشته باشد خلق می کند و چشم انداز هیجان انگیزی را به محیط می دهد.
منبع: آرل
